Wawacan Mundingkawati

Wawacan Mundingkawati

Identitas buku

Judul               : Mundingkawati Didangdingan Ku  : Dirina

Penerbit           : PITALOKA, Garut

Tebal               : 23

            Kacaritakeun aya hiji Raja anu atos mangtaun-taun ngalaki rabi tepi teu acan kangungan putra, dugi ka nyungkeun diubaran ku dukun mugia kagungan putra. Leres wéh teu lami ti éta Praméswari hamil dugi ka ngalahirkeun bayi pameget. Bayina meni kasép pisan, seueur anu nyarios yén putra Raja téh meni pantes pisan kanggo janten Raja engké. Bayi Raja téh namina Mundingkawati, saatos déwasa katinggal sipat-sipat anu nyirikeun tindak-tanduk teu hade. Bakat ku diogo teuing ku Ibu Ramana, Mundingkawati janten adigung pisan lantaran ngarasa putra Raja. Teu ka kolot teu ka nu ngora nyariosna kasar téh, sakasar perilakuna.

            Hiji waktos Mundingkawati ngajak Punggawa kanggo moro uncal ka Leuweung. Teu seueur anu ngiring mung sababaraha urang hungkul. Nalika di Leuweung Mundingkawati ningali uncal langsung wéh diudag. Teu ka raos atos dugi cakeut jurang bét ayeuna mah kalah ka janten Karajaan anu agréng. Bari ningalian kalebet Mundingkawati bakat ku reuwas aya Karajaan agréng di Leuweung. Teu lami Raja Jin Bulu Hérang ngadatangan Mundingkawati, Raja Jin langsung nyaritakeun kagoréngan Mundingkawati bari mamatahan ulah adigung cara kitu, tapi Mundingkawati alimeun kalah ka leuwih adigung. Raja Jin téh ngutuk Mundingkawati janten uncal, terus langsung kaluar ti Karajaan éta. Di jalan Mundingkawati anu janten uncal téh papendak sareng Punggawana, kalah ka bade ditumbak tapi si uncalna kalah ka kabur.

            Nalika sore Punggawa mulang bari ngabéwarakeun yén Mundingkawati leungit,Raja Gandawangi sareng Praméswari saredih pisan. Saatos dikutuk janten uncal, Mundingkawati dikutuk janten aki-aki réngkod. Aki-aki réngkod téh ngadongkapan hiji kampung bade nyungkeun pitulung, tapi kalah ka dihusir ku Ronda. Bakat ku cape anjeuna calik di handapeun tangkal ageung, Raja Jin téh dongkap deui. Mundingkawati jangji moal adigung deui jiga basa harita, terus wéh Raja Jin ngabulkeun paméntana. Saatos Mundingkawati janten manusa deui langsung mulih ka Karajaanana, Raja sareng Praméswari bungah pisan ningali Mundingkawati mulih. Mundingkawati nyungkeun hampura ka Ibu Ramana lantaran sikep adigungna sareng kasadayana ogé. Mimiti ti dinya Mundingkawati janten jalmi anu soméah.

Kekecapan anu saé :

Sinom

“ Sim abdi maksad pertobat,

Sumpah ka Déwa nu leuwih,

Jangji ti danget ayeuna,

Moal kumawantun deui,

Ogoan goréng budi,

Teu tumut ka wuruk sepuh,

Karaos balukarna,

Nu bedegong ieu aing,

Teu yamuga doraka matak sangsara”.

Kekecapan di luhur téh kekecapan nu saé kulantaran kandungan maknana jéro pisan nyaéta, lamun urang adigung, teu nurut ka sépuh, goréng budi balukarna bakal kena ka diri urang sorangan moal kasasaha deui, kulantaran kitu urang ulah wani-wani kitu karunya sépuh anu mikiran urang siang wengi lantaran sikep urang nu goréng sanajan anjeuna mah moal weleh teu asih ka putrana mah.